مناطق ساحلي ايران در کناره درياي خزر شامل محدوده سه استان گيلان، مازندران و گلستان با طول خط ساحلي حدود 890 كيلومتر مي باشد. اين ناحيه با دارابودن ويژگي¬هاي خاص و منحصر بفرد اكولوژيكي، محيط زيستي و جغرافيايي، نقش بسيار مهمي را در فرآيند مديريت محيط زيست مناطق ساحلي عهده‌دار مي‌باشد. برخورداري از تنوع زيستي گونه¬اي و زيستگاهي، پراكنش جوامع گياهي و جانوري منحصر بفرد، وجود ذخاير و منابع زيستي و غير زيستي ارزشمند، زمينه‌هاي گردشگري و از طرفی تاثيرپذيري از منابع آلاينده و آلودگي¬هاي شهري _ روستايي، صنعتي و كشاورزي موجب گرديده است كه برنامه ريزي و اجرا "مديريت زيست محيطي از پيچيدگيهاي خاصي برخوردار باشد.
اين تحقيق طي دوره پنج ساله (90 – 1385) از سوی موسسه تحقیقات شیلات ایران با هدف تکميل اطلاعات و جمع آوري داده-هاي مورد نياز جهت اجراي طرح "مديريت يکپارچه مناطق ساحلي کشور" (ICZM) با همکاری سازمان بنادر و دریانوردی و در ادامه آن طرح "طبقه بندی استاندارد اکولوژیک مناظق ساحلی – دریایی کشور" (CMECS) و طرح " ارزیابی و تعیین پتانسل های شیلاتی در ناحیه البرز شمالی" و با همکاری شرکت مهندسی مشاور عمران زیست آزما (سلکو) و دانشکده محیط زیست – دانشگاه تهران به انجام رسيد. در اين بررسي جوامع جانوري در گروه¬هاي مهره¬داران (ماهيان، دوزيستان، خزندگان، پستاندران و پرندگان) در حد تاکسون گونه مورد شناسايي قرار گرفت. همچنين پراكنش جغرافيايي و پهنه¬بندي زيستي آنها به تفكيك هر استان بر اساس نقشه¬هاي GIS و از طريق نرم افزار ArcGIS تعيين گرديد. تعيين وضعيت حفاظتي و بهره¬برداري گونه¬ها بر اساس معيارهاي بين المللي IUCN ، CITES¬ و با توجه به قوانين و ضوابط ملي (شيلات و محيط زيست) و ارزش¬هاي زيستي از نظر جغرافيايي و تنوع زيستي انجام گرفت. در نهايت فهرست گونه¬هاي با وضعيت خاص شامل گونه هاي شاخص زيستي "نمايه"(Bio-Index) ، "نماگر" (Bio-Indicator) و "ديده‌بان " (Sentinel) بر اساس ويژگيهاي زيستي و شرايط اکولوژيک و زيستگاهي آنها تنظيم و ارائه گرفته است.