انسان همیشه به دنبال شرایط آب و هوایی مناسب اقلیمی به منظور بهتر زیستن است زیرا بین انسان و شرایط آب و هوایی وابستگی وجود دارد تغییر در عناصر اقلیمی (درجه حرارت، رطوبت نسبی و...) می تواند آسایش بیوکلیمایی انسان را دچار مشکل نماید. یکی از مهمترین اهداف اقلیم شناسان و برنامه ریزان محیطی، شناخت نواحی دارای آسایش انسانی است. بنابراین در این مقاله سعی شد شرایط بیوکلیماتیک انسان، براساس شاخص ترجونگ با استفاده از آمارهای سینوپتیک ایستگاه سرخس طی سالهای 1990 الی 2010 مورد ارزیابی قرار گیرد.
نتایج حاصله نشان داد به طور کلی دوره آسایش شهر سرخس در طول شبانه روز (ماه اردیبهشت)، در روز (مهر و آبان) و در شب ماه های تیر و مرداد می باشد و از نتایج حاصل برای برنامه ریزی گردشگری منطقه مورد نظر (شهر سرخس ) استفاده نمود.