گردشگري در زمانه ي معاصر به عنوان چهارمين صنعت درآمد زا در عرصه ي بين المللي محسوب مي شود .يكي از علل پايين بودن درآمد كشور از گردشگري خارجي ديدي است كه اذهان عمومي جهاني از ايران به عنوان كشوري ناامن ارائه داده اند. از عوامل مهم توسعه گردشگري وجود امنيت است، رونق گردشگري در يك منطقه و تردد گردشگران در يك مقصد، موجب به وجود آمدن امنيت مي شود. صنعت گردشگري و مقوله امنيت ارتباط تنگاتنگي با هم دارند. ملاك امنيت در گردشگري، احساس امنيت توسط گردشگران است. مفهوم احساس امنيت يكي از شاخصه هاي كيفيت زندگي در شهرهاست. براين اساس مي توان اظهار كرد كه امنيت پيش زمينه يك احساس امنيت و بسترساز توسعه جوامع انساني است و سعادت يك اجتماع در گرو حفظ و بقاء امنيت و احساس ناشي از آن است. ناامني مكان ها و فضاهاي عمومي، نشاط و سلامتي را در زندگي روزمره مختل مي كند و با ايجاد مانع بر سر راه رشد فرهنگي و مشاركت عمومي، هزينه هاي زيادي را بر جامعه تحميل مي نمايد. هدف اين پژوهش بررسی مفهوم امنيت گردشگري در منطقه ونک با سابقه تاريخي بیش از 1000 سال در استان اصفهان، با وجود داشتن جاذبه هاي طبیعی بکر هم چون آبشارهاي زیبا، چشمه ها و رودهای پر آب و خروشان و دشت هاي لاله هاي واژگون در سال های اخیر پذیرای گردشگران است پرداخته شده است. روش پژوهش از نوع اسنادي و ميداني است. برای تكميل داده ها و اطلاعات از مطالعات ميداني و تكميل پرسشنامه كمك گرفته شده است. با توجه به حجم نمونه، تعداد 340 پرسشنامه به طور تصادفي در بين گردشگران منطقه توزیع گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار استنباطی ، آزمون t ، تحلیل رگرسیون و آزمون همبستگی تجزيه و تحليل شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که نقش تبادلات فرهنگي و معادلات سياسي و تفكرات اقتصادي و نيروهاي انتظامي و دست اندركاران گردشگري و مردم در رونق منطقه جهت ایجاد الگوی مناسبی از امنیت برای رشد گردشگران بسيارمهم است.