در صنعت گردشگری بخش های دولتی و خصوصی مکمل یکدیگر هستند و عدم وجود یکی از آنها باعث بروزنا کارآمدی دیگری می شود، لذا باید بخش دولتی و بخش خصوصی هر یک در جایگاه خود قرار بگیرند تا شاهد رشد و شکوفائی این صنعت باشیم. برنامه ریزی بلند مدت و کوتاه مدت به همراه برنامه ریزی استراتژیک می تواند زمینه های لازم جهت توسعه و گسترش این صنعت و توسعه زیرساختهای گردشگری را در پیش داشته باشد. در کشور ما ایران فرصت های گردشگری فراوانی وجود دارد که تاکنون به آنها پرداخته نشده است. مدیریت کلان و متخصص در صنعت گردشگری حرف اول را می زند و باید فرصت ها را در کشور شناسائی کرده و آنها را در طرح جامع گردشگری کشور بگنجاند و زمینه سرمایه گذاری را در توسعه ی زیرساختهای نرم مانند آموزش،فرهنگ وامنیت را در کشور گسترش دهد. روش تحقیق توصیفی_تحلیلی است و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای که شامل مطالعه اسناد و کتاب ها بوده است در این مقاله سعی گردیده تا در خصوص نقش زیر ساختهای گردشگری به عنوان عاملی موثر در توسعه ی گردشگری بیان گردد و همچنین وضعیت زیرساختهای نرم در ایران مورد بررسی قرار گیرد و علل عدم موفقیت زیرساختهای گردشگری ایران در رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده نیز نقد گردد. و علل عدم رشد کشورمان در این زمینه نسبت به سایر کشورهای منطقه مورد بررسی قرار گیرد و راهکارهایی نیز در خصوص حل مشکلات این صنعت با برنامه ریزی مناسب بیان می گردد در نتیجه دولت باید زمینه سرمایه گذاری را برای سرمایه گذاران خصوصی باز گذارد و سختی راه را برای آنان سهل کند و همچنین تمرکز ما بر روی نفت کشورمان نباشد زیرا با وجود جاذبه های خاصمان با ورود گردشگر به کشور درآمد حاصل از توریسم کمتر از درآمد حاصل از دیگر منابعمان نمی باشد.این مقاله جهت آشنایی سازمان های گردشگری و مدیران مربوطه کشور مان در جهت آشنایی بیشتر آنها از مزایای توریسم در کشورمان ایران تدوین شده است.