گردشگری، یكی از پویاترین فعالیت‌های اقتصادی عصر حاضر است كه توسعه آن نقش مهمی در توسعه پایدار ایفا می‌كند. با نگاهی به محورهای توسعه پایدار می‌توان دریافت كه این صنعت از طریق تركیب و به‌كارگیری همزمان منابع داخلی و خارجی، منافع اجتماعی، اقتصادی، زیست‌محیطی و فرهنگی زیادی را در ابعاد كلان به همراه دارد. از بعد اقتصادی، گردشگری به عنوان یكی از عوامل بهبود و رشد اقتصادی محسوب می‌شود. چرا كه این صنعت با فراهم آوردن زیرساخت‌های لازم به‌منظور دستیابی به شكوفایی اقتصادی، منجر به ایجاد اشتغال و درآمدزایی و افزایش ارزش منابع وارد شونده به محیط می‌گردد. فراتر از این، گردشگری تأثیرات مثبتی در تقویت ارزش‌های بومی منطقه، اثبات ارزش‌های فرهنگی، گشودن جوامع به روی تأثیرات خارجی و توسعه توان بالقوه یك كشور می‌گذارد كه امری شایان توجه است.از سوی دیگر در دهه‌های اخیر توسعه مبتنی بر محله‌محوری به عنوان یكی از الزامات توسعه پایدار در دستور كار بسیاری از كشورهای جهان قرار گرفته است.در این مقاله روش تحقیق توصیفی موردی می باشد و بر اساس نتایج بدست آمده در این راستا، اهمیت صنعت گردشگری به سبب تأكید بر توسعه زیرساخت ‌های شهری و دستیابی به اقتصاد محلی كارا، بیش از پیش آشكار می‌گرددو در كشور ما با توجه به پیشینه تاریخی گران‌بها و نیز موقعیت جغرافیایی آن، ظرفیت‌های فراوانی برای رشد و توسعه گردشگری در جهت دستیابی به اهداف یاد شده وجود دارد و وجود ظرفیت‌های فرهنگی و تاریخی، موقعیت‌های اكولوژیك، دسترسی به سواحل، وجود فرصت‌های سرمایه‌گذاری فراوان و غیره گواه این مدعاست. اما متأسفانه این ظرفیت‌های فراوان به‌دلیل عدم وجود زیرساخت‌های مناسب و مدیریت نه چندان بهینه آن‌ها تاكنون مورد غفلت واقع شده‌اند.