گردشگري روستايي و راهبردهاي حفاظت از بافت هاي با ارزش آن
يک بناي با ارزش بدون حضور و نقش انسان مي ميرد . خانه و هر بناي ديگر به زيستن زنده است .اما بايد دانست که زبستن در بناها و خانه ها يا بافت هاي با ارزش تاريخي و فرهنگي محدوديت دارد . انسانهايي که در اين خانه ها يا بافت هاي تاريخي رفت و آمد مي کنند بايد مشخص باشند ، بايد آموزش ديده باشند ،‌بايد تاريخ بنايي که قرار است وارد آن شوند را بدانند ‌، بايد بدانند چرا مي روند و چه چيزي را به دست مي آورند .
در زمان معاصر، با شناخت عوامل اصلي تخريب بافت هاي با ارزش روستايي ،‌ديدگاه ها و سياست هاي دست اندر کاران امر گردشگري روستايي معطوف رهيافت هاي جامعي شده که خواهان رشد بلند مدت صنعت گردشگري بدون تخريب ،‌تهديد و آسيب بر محيط زيست ،‌سکونت گاه ها و آسيب هاي اجتماعي ، همچنين اصلاح گردشگري نا بسامان و بدون برنامه ريزي است .
روش تحقيق در اين پژوهش ،‌توصيفي – تحليلي است ، ‌ضمن آنکه تلاش شده از طريق مطالعه اسناد ارائه شده از سوي ارگان هاي مسئول و منابع کتابخانه اي ،‌همچنين جستجوي مطالب علمي اينترنتي مرتبط با موضوع ،‌مطالب لازم گرد آوري و سپس با نگاهي کارشناسانه به بررسي آنها پرداخته شود و در نهايت با استفاده از اصول و شاخص ها ،‌مقاله اي پيرامون گردشگري و حفاظت از بافت هاي با ارزش روستايي فراهم شده است.