از آنجایی که ایران از لحاظ تنوع گردشگری جزو پنج کشور دنیاست شناخت کافی از شرایط اقلیمی در مقصد یکی از مهم ترین عناصر در بخش گردشگری است و می تواند یک عامل جاذب یا دافع برای گردشگران باشد. در این پژوهش با استفاده از شاخص زیست اقلیمی TCI به ارزیابی اقلیم گردشگری استان کرمان پرداخته شده است. این شاخص به شکلی سیستماتیک شرایط اقلیمی را برای فعالیت گردشگری با استفاده از پارامترهای بیشینه دما، حداقل رطوبت، میانگین دما ، کمینه نم نسبی، میانگین نم نسبی ، میانگین بارش، میانگین روزانه ساعت آفتابی، وسرعت باد مورد ارزیابی قرار می دهد. در این تحقیق شاخص های موردنظر در دوره آماری 16(1390-1375) ساله گردآوری شد و پس از بررسی و پردازش آن ها در محیطExell و تهیه یک بانک اطلاعاتی، شاخص TCI برای هر ایستگاه به تفکیک ماه های سال محاسبه گردید و با استفاده از تکنیک GIS نقشه TCI را برای تمامی ماه های سال ترسیم نمودیم. نتایج نشان داد که شاخص اقلیم گردشگری دارای تنوع زیادی است به گونه ای که در استان کرمان بهترین ماه ها از نظر دارا بودن شرایط آسایشی برای گردشگران ماه آبان با دو کلاسه ایده آل و عالی و ماه فروردین با سه طبقه ایده آل، عالی و خیلی خوب می باشد و در مقابل ماه های تیر و مرداد (با کلاسه های عالی، بسیار خوب، خوب، قابل قبول، ناچیز- حاشیه ای) و ماه های دی و بهمن (با چهار کلاسه عالی، بسیار خوب، خوب و قابل قبول) از بدترین شرایط آسایشی بر خوردارند. همچنین بررسی های مربوط به اقلیم آسایش ایستگاه های مختلف استان کرمان نشان می دهد اوج زمان گردشگری در ایستگاه بافت ماه شهریور، ایستگاه های بم و شهداد ماه آبان، ایستگاه های جیرفت و کهنوج ماه آذر، ایستگاه های رفسنجان و سیرجان ماه مهر و ایستگاه های کرمان و شهربابک ماه اردیبهشت می باشد. درنتیجه اقداماتی مانند ساماندهی بهینه تعطیلات سالیانه کشور و ایجاد تعطیلات زمستانه ضروری به نظر می رسد.