در حال حاضر اقتصاد گردشگری به یکی از ارکان اصلی تجاری جهان تبدیل شده است. علاوه بر این بسیاری از سیاستگزاران و برنامه ریزان توسعه، از این صنعت به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند. در این راستا گردشگری روستایی یکی از مردمی ترین اشکال گردشگری، جزئی از این صنعت محسوب می شود و می تواند با برنامه ریزی مناسب موجب رشد اقتصادی، تنوع فعالیت ها، اشتغال، درآمد زایی و توسعه پایدار روستایی شود. همچنین برنامه ریزی در راستای توسعه ی گردشگری روستایی می تواند منافع اقتصادی به همراه داشته باشد. گردشگری روستایی نقش عمده ای در توانمندسازی مردم محلی و تنوع بخشی به رشد اقتصادی را ایفا می کند. این فعالیت در دنیای امروز یکی از بخش های مهم فعالیت های اقتصادی محسوب می شود. این فعالیت مهم اقتصادی از دیدگاههای مختلفی مورد توجه قرار گرفته است؛ عده ای آن را به عنوان بخشی از بازار گردشگری و عده ای دیگر آن را سیاستی برای توسعه روستایی قلمداد می کنند، در این میان گردشگری روستایی به عنوان راهبردی برای توسعه روستایی با چالش هایی مواجه است. این مقاله می کوشد به مهمترین چالش های پیشروی توسعه گردشگری روستایی کشور بپردازد. تحقیق حاضر از نظر ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی بوده و در آن از تکنیک های کتابخانه ای و اسنادی جهت تحلیل و طبقه بندی چالش های اساسی استفاده شده است. آثار و نتایج تحقیق نشان می دهد که توسعه گردشگری روستایی با چالش های مهمی روبرو بوده و به دو بخش چالش های درونی یا مردمی و چالش های بیرونی یا سازمانی تقسیم می شود. از چالش های درونی می توان به سنت گرایی، قوم گرایی، موانع فرهنگی و اجتماعی و از چالش های بیرونی می توان به ضعف حمایت بخش دولتی از گردشگری روستایی، تک بعدی نگری به گردشگری روستایی، کمبود تأسیسات اقامتی و زیر بنایی اشاره نمود.