امروزه صنعت توریسم فراتر از یک صنعت به مثابه یک پدیده پویای جهانی و اجتماعی دارای پیچیدگی های خاص خویش است .پدیده ای که با مکانیسمی در هم تنیده و پنهان در زمان ها و مکان های مختلف اشکال گوناگونی به خود می گیرد و به همین خاطر تاثیرات کاملا متفاوتی را بر جوامع انسانی بر جای می نهد اقليم و گردشگري وابستگي زيادي به يكديگر دارند، به گونه اي كه دارا بودن شرايط مطلوب اقليمي جزء مزيت ها و توان هاي بالقوه براي گردشگري محسوب مي شود و اغلب مسافران در انتخاب مكان و زمان سفر به شرايط آب و هوايي توجه مي كنند.در این در اين پژوهش از شاخصهاي زيست اقليمي به كار رفته در مدل ريمن استفاده شده است. به اين منظور از داده هاي اقليمي دماي هوا، رطوبت نسبي، ميزان ابرناكي آسمان و سرعت باد استفاده شده است و با در نظر گرفتن ميانگين دراز مدت پارامتر هاي اقليمي فوق مقادير شاخصهاي PETمحاسبه و مقايسه گرديد سپس با استفاده از توانايي هاي GIS زمان ها و مكان هاي مناسب جهت حضور گردشگران در استان اصفهان مشخص شده است. بررسي ها كه در قالب تقويم زماني( 2005-1976 )ارائه شده نشان مي دهد كه بر اساس نقشه های تهیه شده و با توجه به نتايج شاخصPET ، ماههای اکتبر و آوریل بهترين زمان براي حضور گردشگران در اصفهان است .