برنامه ریزی توریسم عبارت از فرآیند ساده ای متشکل از اجزاء تشویق احداث هتل های نو، تأمین امکانات دسترسی به مناطق سیاحتی و ساماندهی یک رشته از اقدامات تبلیغاتی برای جذب بازدیده کننده بود. این تلقی از برنامه ریزی توریسم هنوز هم در مناطقی که مراحل اولیه توسعه توریسم را می گذرانند نگرشی مسلط است. با این دید به برنامه ریزی توریسم، تنها برنامه ریزی منظم مورد انتظار عبارت بود از انتخاب مکان مناسب برای احداث هتل و اجرای نقشه محوطه سازی و طراحی استاندارد های مهندسی توسعه بدون اینکه توجهی به تأثیرات جانبی آن بر مناطق همجوار یا محیط زیست مطرح باشد. سئوال اصلی در این پژوهش آیا ناحیه سامان از نظر امکانات و پتانسیل های مناسب برای برنامه ریزی توریسم و تبدیل شدن به یک ناحیه گردشگری برخوردار است؟ در این پژوهش روش مطالعه توصیفی، تجربی، همبستگی و اسنادی می باشد . هدف از این پژوهش ارائه راهکار و پیشنهاد برای برنامه ریزی توریسم وبهبود توسعه توریسم و ایجاد امکانات گردشگری در افزایش توریسم در ناحیه سامان می باشد و ارائه فرضیه می باشد. نتایج این پژوهش نشان می دهد این ناحیه قابلیتهای ممتازی دارد ولی گردشگری در آن توسعه زیادی نداشته است، که می توان علل آن را کمبود امکانات و تأسیسات زیر بنایی، عدم سرمایه گذاری های مکفی در اماکن اقامتی ناحیه دانست. بنابراین با برنامه ریزی در زمینه توریسم ما می توانیم این ناحیه را به یک ناحیه گردشگری تبدیل نمود.