شهر نوشهر با برخورداری از شرایط خاص جغرافیایی، داشتن سواحل زیبا و وجود بندر و فرودگاه، پتانسیل زیادی در زمینه جذب گردشگران خارجی و داخلی دارد. گسترش جریان¬های گردشگری در این منطقه، با برنامه¬ریزی نامناسب و ضعف زیرساخت ها و مدیریت گردشگری اثرات منفی زیادی از لحاظ زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی در پی داشته است. بر این اساس تحقیق حاضر در پی شناخت نقش عوامل مدیریتی در توسعۀ گردشگری شهر نوشهر و ارائۀ راهکارهای مناسب جهت توسعۀ پایدار گردشگری در این شهر می¬باشد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و نوع آن پیمایشی است. جامعه آماری، ساکنان شهر نوشهر با 42175 نفر بوده که طبق جدول مورگان از این تعداد 350 نفر انتخاب شده است. در تحقیق حاضر برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و آزمون فرضیات از روش¬های¬ آماری ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون کلموگورو اس میرنو در محیط نرم¬افزار Spss استفاده شده است. بر اساس نتایج بدست آمده، بین مدیریت زیر ساختهای گردشگری و توسعه گردشگری پایدار در سطح خطاپذیری (P<0/01 ) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از آزمون کلموگورو اس میرنو نشان می دهد که از بین متغیرهای قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدها، دو متغیر قوت و تهدید در ابعاد مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی، کالبدی زمینه دسترسی به توسعه پایدار را فراهم می کند و معنی دار است. همچنین با توجه به تحلیل نتایج از بین متغیرهای مورد مطالعه نقاط قوتی همچون، میزان هماهنگی سازمانهای مرتبط با گردشگری، استفاده کافی از جاذبه های طبیعی ساحلی برای جذب گردشگر، فراهم نمودن فرصت های شغلی و توسعه خدمات خرده فروشی و توسعه زیرساختهای لازم، احداث کمپینگ ها، سازماندهی خانه های اجاره ای، اطلاع رسانی و انجام بازرسی های فصلی و نظارت می تواند بر توسعه پایدار شهری اثر معنی داری داشته باشد. همچنین از جنبه تهدیدهای گردشگری عواملی از قبیل ساخت و سازهای بی رویه، آلودگی محیط زیست، آسیب دیدگی و تخریب جنگل، تصاحب سواحل و تملک اراضی، آلودگی دریای خزر و رواج مواد روان درمان می تواند بر توسعه پایدار گردشگری شهری اثر معنی داری داشته باشد. بنابراین با شناسایی قوت ها و تهدیدها در ابعاد مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی و کالبدی می توان امکان دسترسی به توسعه پایدار گردشگری را فراهم نمود.