توریسم در قالب الگوهای فضایی خاص به وجود می آید، و یکی از این الگوها گردشگری عشایر است. شلوغی بیش از حد شهر های صنعتی ،آلودگی های محیط زیست شهری اعم از آلودگی های هوا و صوتی و همچنین نیاز به تمدد اعصاب و استراحت موجب شده است که انسان از هر فرصتی برای پناه بردن به دامان طبیعت و یا لذت بردن از آثار هنری و باستانی استفاده نماید و خستگی زندگی روزمره را از تن خود خارج نماید. از سوی دیگر به منظور توسعه پایدار عشایری و برخورداری عشایر از معیشت پایدار، می توان از فعالیتهای مکمل دامپروری در مناطق عشایری بهره گرفت که در این میان توریسم عشایری، امکان افزایش درآمد خانوارهای عشایری، اشتغالزایی و جلوگیری از مهاجرت های عشایری را در بستر بهبود کیفیت زندگی و توزیع متعادل خدمات و تسهیلات رفاهی در مناطق عشایری فراهم می کند. برخورداری مناطق کوچ ایل بختیاری از جاذبه های طبیعی، منابع و پتانسیل های اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی، التزامی در توسعه توریسم عشایری به شمار می رود. اين پژوهش که از نوع توصيفي - پيمايشی مي‌باشد، با هدف تدوین استراتژی های توسعه گردشگری عشایری انجام گرفته، تعداد 130 نفر از دانشجویان برنامه ریز روستایی، برنامه ریزی توریسم و مدیریت گردشگری با روش در دسترس انتخاب و پرسشنامه نزد ایشان تکمیل گردید. پرسشنامه با چهارچوب تکنیک SWOT طراحی شده است. با استفاده از این تکنیک نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصتها و تهدیدات تدوین شده است. و در نهایت 16 استراتژی در جهت توسعه توریسم عشایری ارائه شده است. با توجه به رتبه بندی استراتژیهای so در اولویت قرار می گیرند.