امروزه تعیین میزان تاثیر عناصر آب و هوایی بر روی فیزیولوژی انسانی و مشخص نمودن شرایط آسایش انسانی در زمینه برنامه ریزی های زمانی جهت بازدید از جاذبه های گردشگری از اهمیت زیادی برخوردار است .در این پژوهش جهت بررسی قابلیت ها و محدودیت های اقلیم گردشگری استان سمنان بر اساس شاخص رطوبت – درجه حرارت و قدرت سرد کنندگی محیط از آمار 15 ساله (1373 تا 1388 ه. ش) 4 ایستگاه سینوپتیک و 14 ایستگاه کلیماتولوژی در محدوده استان استفاده شده است. به منظور محاسبه شاخص های رطوبت – حرارت (THI) و بکر (CPI) از میانگین دمای خشک، تر ماهانه برحسب سانتی گراد و سرعت باد بر حسب متر بر ثانیه استفاده شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که ایستگاه های جنوبی و حاشیه کویری (حسینیان، طرود، سمنان و گرمسار) در ماه های تیر و مرداد در شرایط نامطلوبی می باشند و آزاردهنده ترین و نامطلوبترین اقلیم طی این ماه ها در این مناطق مشاهده می شود. ایستگاه های کوهان، شاهرود، نردین، بسطام، چهل دختر، سوداغلن، شهمیرزاد، مهدی شهر و مجن به علت واقع شدن در دامنه های جنوبی البرز و ارتفاع بیشتر آنها نسبت به ایستگاه های واقع در مناطق مرکزی، شرقی و غربی استان در فصل تابستان دما در حد آسایش می باشد و از شرایط مطلوبی برخوردارند.