گردشگری یکی از عوامل تأثیرگذار بر اقتصاد مملکت بسیاری از کشورهاست و آن¬ها در این زمینه، فعّالیّت¬های را که شامل امکانات طبیعی و انسان¬ساخت است، جهت جذب هر چه بیشتر گردشگران انجام داده¬اند که در این میان، کشور ایران با توجه به اینکه جاذبه¬های گردشگری زیادی را داراست، اما سهم کمی در جذب گردشگر دارد. این پژوهش ضمن معرفی توان¬های طبیعی جزیره هرمز و جاذبه¬های گردشگری آن که شامل پلاژهای طبیعی و سواحل شنی، زیستگاه پرندگان و جانداران مانند آهو، محل تخم-گزاری لاک¬پشتان و وجود تنوّع رنگی در خاک آن با بیش از 72 نوع رنگ و ... پرداخته و با توجّه به اینکه در صورت عدم کنترل و مدیریت صحیح، گردشگری می¬تواند اثرات زیانباری روی زیست منطقه داشته باشد، اکوتوریسم را بعنوان راهکاری جهت مدیریتی یکپارچه در مناطق ساحلی پیشنهاد می¬کند. اکوتوریسم یک نوع از گردشگری است که عمدتاً بر پایه منافع خاص در تاریخ طبیعی منطقه تاسیس شده است که ضمن حفظ محیط زیست، همچنین نقش آموزشی نیز برای بازدیدکنندگان دارد. این پژوهش بصورت میان¬رشته¬ای (شهرسازی- محیط زیست) مشکلات مدیریتی ناشی از گردشگری در جزیره هرمز را که منجر به تخریب محیط¬زیست و برهم¬زدن اکوسیستم منطقه شده، بر اساس تکنیک سوات تحلیل می¬کند و با هدف تکیه بر مقوله "اکوتوریسم" با توجه به اصول آن، بعنوان راهکاری جهت حفظ محیط¬زیست و مناطق حساس ساحلی و دریایی با مکان¬یابی صحیح فضاها برای گردشگری، بالا بردن آگاهی افراد و آموزش آنها بعنوان یکی از اصول اکوتوریسم که هم باعث ارتقا سطح کیفی افراد و هم احترام به طبیعت می¬باشد، استفاده از مصالح بومی در ساخت¬وساز که باعث کاهش میزان جابجایی دریایی و همچنین کاهش میزان استفاده از انرژی¬های مصرفی که عواقب درازمدت مانند کاهش سوخت¬های فسیلی می¬شود، را دارد.