امروزه گردشگری به عنوان صنعتی بزرگ، پدیده¬ای است که از تحرک بالایی در تغییرات اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و محیطی برخوردار است؛ به طوری¬که بسياري از صاحب نظران، قرن حاضر را قرن گردشگري نام نهاده¬اند؛ یکی از زمینه¬های توسعه گردشگری، جاذبه¬های فرهنگی است، گردشگری¬فرهنگی به عنوان یکی از مهم¬ترین انواع گردشگری از دیرباز عامل مهمی برای سفر و جابه¬جایی انسانها در اقصی نقاط جهان محسوب می¬شود و به عنوان یکی از پایه¬های اصلی صنعت گردشگری خود¬نمایی می¬کند. بر این باور در تحقیق فراری، جایگاه و نقش ادیبان و عرفا و آثار به جای مانده از ایشان به عنوان هویت وشناسنامة سرزمین مادری در توسعه گردشگری فرهنگی مورد بررسی قرارگرفته¬است. این تحقیق مبتنی بر استفاده از روش¬های اسنادی، تکنیک مشاهده، مصاحبه و عکس می¬باشد که از روش هرمنوتیک (تأویلی– تفهیمی) در تحلیل مطالب استفاده شده¬است. نتایج این پژوهش بیان می¬دارد که درصد قابل توجهی از گردشگران وارد شده به بسطام آن دسته از گردشگرانی هستند که از آرامگاه مشاهیر ویادمانهای مرتبط با آنها دیدن می¬کنند، لذا در بین آثار دیدنی شهرستان شاهرود، این اماکن بیشترین بازدید کننده را به خود اختصاص داده¬است. این مساله بیانگر علاقة ویژه مردم به مشاهیر ادب وعرفان سرزمین خویش است. باتوجه به طبقه¬بندی این نوع از سفرها درگردشگری فرهنگی می¬بایست بیشترین سهم سرمایه¬گذاری در گردشگری به جذب سرمایه در بخش گردشگری فرهنگی اختصاص¬یابد و برای بالا بردن تعداد روزهای اقامت گردشگران در بخشهای دیگر از جمله اکوتوریست و گردشگری روستایی باید توجه خاص صورت گیرد.