توسعه پایدار مستلزم برنامه ریزی، مدیریت و بهره برداری بهینه از منابع می باشد. بر اساس تعریف سازمان توریسم جهانی)1۹۹۸، ( WTO گردشگری پایدار، به آن دسته از توسعهء گردشگری اختصاص می یابد که با توجه به نیازهای گردشگران موجود و منطقه میزبان، ضمن حفاظت از منابع طبیعی و فرهنگی در پی فرصتهایی برای کشف راههای مدیریت صحیح آنها در آینده است.
با توجه به اینکه گردشگری در ایران مقوله جدیدی است و هنوز ساختارهای زیر بنایی آن به طور کامل پیاده نشده لذا بهتر است قبل از هر اقدامی طرحهای مدیریتی را بر اساس اصول توسعه پایدار پایه ریزی کرد. برای مثال ایران چهارمین کشور صاحب نیروگاه تولید برق از انرژی خورشیدی پس از آمریکا، اسپانیا و آلمان است. پس این انرژی تجدید شونده نقش به سزایی در طرحهای مدیریت گردشگری دارد، از طرفی ایران به علت قرار گرفتن در کمربند انرژی زمین گرمایی جهان دارای زمینه های بسیار برای استفاده از انرژی حرارتی زمین (Geothermal) درایجاد مراکز توریستی آب گرم و آبدرمانی است بنابراین قبل از پیاده سازی هر طرح مدیریتی گردشگری، شناسایی انرژیهای نو و تجدید شونده آن منطقه ، حفظ زیبایی ها و چشم انداز طبیعی آن از اصول توسعه پایدار است چرا که منظره طبیعی به عنوان یک اثر باقی مانده از گذشته انسان ، پویا است و دائما تغییر می کند پس نیاز به حفاظت دارد.که در این مقاله به صورت اجمال پیرامون مسایل مطرح شده بحث می¬گردد.