توریسم را می توان یکی از اجزا تشکیل دهنده توسعه برشمرد اصلی ترین فعالیت اکوتوریسم بر پایه طبیعت زنده میباشد که بنا به تعریف سفری است مسئولانه به مناطقی که حافظ محیط زیست بوده و باعث بهبود کیفیت زندگی مردم محلی گردد. روستا عمدتا یک واحد همگن طبیعی اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی است ازاین رو روستاها بنا به ماهیت خویش متناسب با ساختار فرهنگی اجتماعی ،اجتماعی، اقتصادی و بویژه محیط جغرافیایی و چشم اندازها و جاذبه های طبیعی توریستی دارای سازماندهی درونی و کالبدی ویژه ای در زمینه نوع یا شیوه زندگی مادی و معنوی خود می باشد . توسعه پایدار راهی برای ارتقای استاندارد زندگی است که به مردم امکان می دهد ضمن پی بردن به توانمندی های خود و برخورداری از یک زندگی آبرومندانه خوشبختی و سعادت نسل های کنونی و بعدی را تضمین می کند . مناطق روستایی به دلیل برخورداری از تنوع زیاد در زمینه های فرهنگی سنتها آداب و رسوم و منابع طبیعی به مکانهای جذابی برای جهانگردان تبدیل شده است و انواعی از توریسم در این مناطق وجود دارد که شامل توریسم طبیعی- توریسم فرهنگی – اکوتوریسم – توریسم روستایی و اگرو ترویسم می باشد.
روستاها و ساکنین آن از دو جهت با صنعت توریسم در ارتباط هستند یکی اینکه محیط های روستایی به عنوان فضاها و اماکن ییلاقی محل مناسبی برای برای گذراندن اوقات فراغت توریستها و بویژه جهانگردان داخلی بشمار می آید ودیگر اینکه تولیدات آنها اعم از مواد خوراکی و صنایع دستی به توریستها عرضه شده و از این طریق به اقتصاد معیشتی آنها کمک می کند . اکنون توریسم روستایی به عنوان صنعتی که به طور بالقوه دارای پایداری است قلمداد
می شود هر چند که ممکن است تاثیراتی منفی در پی داشته باشد البته موانع بسیاری بر سر راه پیشرفت و توسعه وجود
دارد از این رو هر دو نوع اجرا نظارت و برنامه ریزی کوتاه مدت و بلند مدت برای اجتناب از آسیب رسیدن به مناطق
روستایی امری حیاتی محسوب می شود.