با توجه به نقش و اهمیت مناطق ساحلی در گردشگری و روند روز افزون رشد جمعیت کشور و گرایش آن به مناطق ساحلی برای تفریح، شناخت آسایش ¬اقلیمی این مناطق در ماه¬های مختلف سال در جهت برنامه¬ریزی برای مسولین و گردشگران بسیار مفید می¬باشد. در این پژوهش جهت بررسی پتانسیل¬های آب و هوا و گردشگری سواحل دریای عمان با بکارگیری شاخص¬های THI و HU از پارامترهای اقلیمی متوسط دمای خشک، متوسط رطوبت نسبی و متوسط فشار بخار ایستگاه¬های سینوپتیک چابهار، جاسک، میناب طی دوره¬ی آماری مشترک 13 ساله(2005-1993) استفاده¬شده¬است. نتایج بدست آمده نشان می¬دهد: در شاخص نخست ماه¬ ژانویه ایستگاه چابهار و میناب و نیز ماه فوریه و ماه دسامبر ایستگاه میناب دارای پتانسیل بالایی از نظر شرایط اقلیم گردشگری¬اند. همچنین در همه¬ی ایستگاه¬ها طی ماه¬های مارس تا نوامبر درجه متفاوتی از احساس گرم تا داغ حاکم است و در شاخص دوم از ماه دسامبر تا فوریه هر سه ایستگاه و ماه مارس و نوامبر ایستگاه میناب، دارای بهترین شرایط از نقطه¬نظر اقلیم آسایش هستند و از اقلیم مناسبی برای گردشگری برخوردارند. همه¬ی ایستگاه¬ها از ماه آوریل تا اکتبر درجه متفاوتی از عدم¬آسایش قابل توجه تا در حد خطرناک را نشان می¬دهند. گردشگری زمستانه، مناسبترین بهره¬برداری از پتانسیل¬های اقلیم گردشگری سواحل دریای عمان تشخیص داده شد.