تورسیم روستایی، یکی از مفاهیم و اشکال توسعه پایدار روستایی است که در آن از منابع موجود در مناطق روستایی استفاده می‌شود. اینگونه توسعه، کمترین تأثیر مخرب را دارد، یا اصولاً فاقد چنین تأثیراتی است و از رهگذر ارتقای سطح بهره‌وری در مناطق روستایی، ایجاد اشتغال، اصلاح توزیع درآمد، حفظ محیط روستا و فرهنگ بومی، جلب مشارکت مردم بومی و محلی و ارائه شیوه‌های مناسب برای منطبق ساختن باورها و ارزش‌های سنتی با شرایط امروزی، منافع روز افزون را نصیب مناطق روستایی می‌سازد. از دلایل اصلی توجه به تورسیم روستایی را می‌توان نقش آن را در افزایش درآمد روستائیان، کاهش میزان مهاجرت‌های روستایی به شهرها، به روز کردن اطلاعات روستائیان، از طریق تماس با توریست‌ها و مواردی از این قبیل را نام برد. در مجموع چنین استنباط می‌شود که توریسم روستایی در افزایش درآمد خانوارهای روستایی از طریق فروش محصولات زراعی، صنایع دستی، غذاهای محلی و... نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند و این به شرطی است که کلیه موانع و مشکلات موجود بر سر راه این صنعت از قبیل فقدان مهارت‌های مدیریتی، حمل و نقل، محدودیت فصل توریسم و غیره مرتفع شده و یا تقلیل یابند که این امر هم به سود کشاورزان و روستائیان، به‌عنوان نخستین درگیر شوندگان و هم به سود دولت‌ها، به‌عنوان حامیان می‌باشد. بر این اساس در این مقاله سعی می‌شود با بررسی منابع و اطلاعات موجود، مباحث توریسم روستایی، اهداف توریسم روستایی در توسعه پایدار و چالش‌های توریسم روستایی و... مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد و با ارائه پیشنهاداتی در زمینه بهبود نقش توریسم روستایی در توسعه پایدار روستایی زمینه موفقیت در اهداف کلان ملی، ضرورت‌ها و چالش‌ها و مهمتر از همه نیازمندی‌های جامعه در شرایط کنونی را محقق سازد. ابزارجمع‌آوری اطلاعات نیز روش اسنادی و مطالعات کتابخانه‌ای می‌باشد.