هرمیزان که امکانات، خدمات، تسهیلات گردشگری و جاذبه های شهری بیشتر باشد، فضا و ساختار فضای شهری به سمت گردشگری بیشتر تمایل دارد. شهر اصفهان با اتکا به اصول شهرسازی و نظام برنامه ریزی شهری اصیل ،معاصر سازی شده و استفاده‌ی منطقی از خصوصیات شهرسازی اصفهان است که با شرایط مکانی و فضایی شهر ایرانی انطباق داشته و از لحاظ عملکرد نیز بسیار غنی و پرمعنا ست. در فرایند توسعه شهری ، به عنوان یک الگوی کاربردی و نمونه ای اصیل از شهرسازی ایرانی و متقابلاً افزایش و توسعه گردشگری شهری و به دست آوردن شهر پایدار، با استفاده از پیاده روی حاکی از ضرورت و اهمیت کلی مسأله است.
این مقاله حاصل یک پژوهش پیمایشی است که از نظر روش مطالعه تحلیلی – میدانی است ،جامعه آماري شهروندان منطقه 3 شهر اصفهان مي باشد. هدف پژوهش شناخت رابطه بين ویژگی های كالبدی در پیاده روی (مسير ويژه پیاده روی، وجودفضای مناسب و ...) و عوامل فردی(سن ،جنس،میزان تحصیلات و...) جهت گسترش گردشگری شهری است . نتایج نشان می دهد : بین عوامل فردی و ویژگی های کالبدی در پیاده روی در منطقه 3 شهر اصفهان جهت گسترش گردشگری شهری رابطه وجود دارد.