هدف اصلی این تحقیق عبارتست از بررسی راهکارهای توسعه مناطق روستایی دهستان آبعلی (به عنوان یکی از مقاصد مهم گردشگری مردم کلانشهر تهران) از طریق توسعه گردشگری.
برای نیل به این هدف، ابتدا به بررسی مبانی مفهومی و نظری مفاهیم توسعه، توسعه روستایی، گردشگری و توسعه گردشگری روستایی پرداخته شد. بعد از ذکر مبانی نظری به بررسی وضع موجود و امکانات، قابلیت‌ها و ظرفیت‌های موجود در دهستان آبعلی به منظور توسعه آن از طریق گردشگری پرداخته گردید. در این مسیر از روش‌های میدانی، پیمایشی، اسنادی و کتابخانه‌ای استفاده شد. بر اساس مطالعات وضع موجود و با استفاده از نظرات مردم محلی و مسئولان طی مصاحبه‌ها و مراجعات مکرر پژوهشگر به محل، نقاط قوت، ضعف، تهدیدها و فرصت‌های آن در زمینه توسعه گردشگری، با کمک روش تحلیلی SWOT استخراج گردید. نتایج تحلیل SWOT نشان می‌دهد، در محدوده روستایی مورد مطالعه، تعداد 17 نقطه قوت داخلی در برابر 18 نقطه ضعف داخلی و تعداد 12 فرصت خارجی در برابر 11 تهدید خارجی مورد شناسایی و بررسی قرار گرفته است. بدین ترتیب در مجموع، تعداد 29 نقطه قوت و فرصت به عنوان مزیت و 29 نقطه ضعف و تهدید به عنوان محدودیت‌ها و تنگناهای پیش روی روستاهای این ناحیه جهت گسترش گردشگری قابل شناسایی است. بدین ترتیب، نتیجه تحقیق نشان می‌دهد که آستانه آسیب‌پذیری گردشگری این نواحی بسیار بالا بوده و نیازمند بازنگری و ارائه سیاست‌های مناسب در جهت رفع ضعف‌ها و تهدیدها با استفاده از نقاط قوت و فرصت‌ها هستند. همچنین نیازمندی‌های این نواحی به لحاظ توریستی بودن، با توجه به میزان تهدیدها و محدود بودن فرصت‌ها غالبا بسیار بالاست. ضمنا توزیع و تخصیص مجدد منابع در سطح نواحی مورد مطالعه با توجه به محدود بودن فرصت‌ها و بالابودن ضعف، امری الزامی است. در پایان نیز، راهبردهایی جهت توسعه گردشگری (به ویژه اکوتوریسم) در دهستان آبعلی ارائه شده است.