گردشگري را ابزاري توانمند براي افزايش درآمد ملي كشورهاي كمتر صنعتي شده شناخته اند. روستاها با برخورداري از فاكتورها و جاذبه هاي فرهنگي، اجتماعي و طبيعي پتانسيل بسيار مساعدي براي جذب گردشگران دور و نزديك فراهم مي آوردند. گردشگري روستائي با آماده كردن فرصت هاي جديد اقتصادي به فعاليت هاي اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي جوامع محلي، اقتصادي به فعاليت هاي اجتماعي و اقتصادي و فرهنگي جوامع محلي، جان و نقش تازه اي مي بخشد و اين امر مي تواند در توسعه ي روستايي نقش بسيار با اهميت داشته باشد توسعه روستايي راهبردي براي بهبود زندگي اجتماعي و اقتصادي روستاييان فقير و تلاشي همه جانبه براي كاهش فقر است كه به ويژه با افزايش توليد و ارتقاي بهره وري در محيط روستايي ميسر مي گردد. گردشگري روستايي و توجه به جاذبه هاي توريستي آن قادر است با توجه به كاركردهاي اقتصادي، اجتماعي و كالبدي روستا را از انزوا و محروميت فعلي بيرون كشاند. در این مقاله با استفاده از مدل سوات نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهديدهاي پيش روي گردشگري روستایی قرار داده و جهت توسعه هر چه بيشتر آن راهكارهاي استراتژيك ارائه داده شده است.
اين پژوهش از نظر روش كتابخانه اي و پيمايشي مبتني بر پرسشنامه است. در اين راستا جهت انجام پژوهش 63 نفر از كارشناسان سازمان هاي كه به نحوي در تصميم گيري يا فعاليت هاي گردشگري روستایی ذي نفع بودند به عنوان جامعه آماري انتخاب شدند، سپس پرسشنامه هاي طراحي شده بين آن ها توزيع شد . بر اساس نظر اين كارشناسان، تحليل هاي حاصل از سوات نشان مي دهد كه به رغم پتانسيل گسترده در زمينه گردشگري روستایی ، كمبود زيرساخت هاي كافي، ضعف فعاليت هاي بازاريابي، ضعف مديريت گردشگري، مهمترين موانع اساسي بر سر را توسعه گردشگري به حساب مي آيند. از طرف ديگر، و جود جاذبه هاي طبيعي زيبا، بازارچه هاي مرزي و تمايل عمومي نسبت به توسعه گردشگري به ترتيب با امتياز وزني 25%و60% و 40% به عنوان مهمترين نقاط قوت و همچنين هدفمند كردن يارانه ها،افزايش قيمت مواد سوختي و تاثير سوء آن بر جريان سفر و گردشگري ، افزايش تمايل به سفرهاي خارجي و از بين رفتن فرهنگ سنتي و محلي نيز از ديد كارشناسان به عنوان مهمترين تهديدهاي پيش روي گردشگري روستایی شناخته شده است.