امروزه گردشگري، به يكي از مهمترين فعاليت هاي اقتصادي در سراسر جهان تبديل شده است. بي ترديد اين صنعت در قرن آينده يكي از مهمترين شاخص هاي اقتصادي هر كشوري خواهدبود. گردشگري روستايي يكي از شاخه هاي فرعي صنعت گردشگري است كه عده اي آن را بخشي از بازار گردشگري وعده اي ديگر سياستي براي توسعه روستايي قلمداد مي كنند. اكنون كه روستاييان ما با مشكلاتي همچون بيكاري، بهره وري پايين كشاورزي، مهاجرت روزافزون به شهرها و حاشيه نشيني مواجه اند، توسعة گردشگري روستاييمي تواند در جهت رفع اين معضلات مؤثر باشد و چونان نوشدارويي باعث تجديد حيات روستاها شود . در اين پژوهش با استفاده از شاخص اقليم آسايش گردشگري Tourism climate index و همچنين با استفاده از امكانات GIS در ميان يابي، تعميم داده هاي نقطه اي به پهنه اي و تركيب نقشه ها، زمان هاي مساعد جهت حضور گردشگران در روستای شالان مشخص شده است. داده هاي مورد استفاده در اين پژوهش مربوط به ميانگين هفت پارامتر اقليمي در ايستگاه هاي سينوپتيك و كليماتولوژي درون و اطراف استان کرمانشاه در سال 1390 بوده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد، ازنظرشاخص اقلیم گردشگری TCI ماه های اردیبهشت،خرداد،تیر،شهریورومهر شرایط ایده آل و رتبه اي بالا بوده كه اين شرايط نشان دهنده بهترين ماه هاي سال از لحاظ اقليمي براي حضور گردشگر درروستای شالان مي باشد. همچنين وضعيت شاخص اقليم آسايش گردشگري روستای شالان در ماه مرداد عالي و مطلوب بوده، درماه فروردين با شروع فصل بهار و افزايش دما، كاهش ميزان بارش و تعديل هوا و همچنين درآبان با شروع فصل پاييزاین روستا از شرایط نسبتا خوبي برخوردار می باشد. در ماه هاي بهمن و اسفند وضعيت توريسم و گردشگري درحدمرزی قرار داشته و در نهايت در ماه هاي آذر و دی شاخص اقليم آسايش گردشگري روستای شالان داراي رتبه اي نامطلوب مي باشد.