صنعت توریسم وسیله مهمی برای تحصیل ارز و شناساندن تولیدات و محصولات داخلی به خارجیان و در نتیجه وسعت و گسترش بازارهای صادراتی است و از نظر اقتصاددانان، جهانگردی یکی از سریع‌ترین راه‌های بازگشت سرمایه است. آب و هوا به عنوان یکی از مهمترین عوامل محیطی در توسعه توریسم محسوب می‌شود. مطلوبیت آب‌وهوای فصلی تأثیر فراوانی روی میزان درآمدهای توریسمی دارد، بنابراین دارا بودن شرایط مطلوب اقلیمی جزء مزیت‌ها و توان‌های بالقوه برای گردشگری محسوب می‌شود و اغلب مسافران در انتخاب مکان و زمان سفر به شرایط آب‌وهوایی توجه ویژه می‌کنند. در این مقاله با استفاده از شاخص TCI به ارزیابی اقلیم توریسم استان خوزستان پرداخته شده است. این شاخص به شکلی سیستماتیک شرایط اقلیمی را برای توریسم مورد ارزیابی قرار می‌دهد. برای محاسبه این شاخص پارامترهای میانگین حداکثر ماهانه دمای روزانه، میانگین دمای روزانه، حداقل رطوبت نسبی، میانگین رطوبت نسبی روزانه، بارش، کل ساعات آفتابی و سرعت باد مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این مقاله شاخص مورد نظر برای 13 ایستگاه سینوپتیک که دارای آمار مشترک 15 ساله (2005-1990) بودند، محاسبه و سپس نتایج حاصله به محیط GIS وارد گردید و پهنه بندی از شرایط اقلیم توریسمی منطقه خوزستان در ماه های مختلف سال انجام شد. نتایج حاصل از نقشه ها نشان می‌دهد که ماه‌های اسفند و فروردین بهترین شرایط را از نظر اقلیمی برای جذب توریسم داشته است.