امروزه فقر روستایی به عنوان یکی از مهمترین موانع توسعه روستایی مطرح می شود و با توجه به رشد روز افزون جمعیت، به خصوص در نواحی روستایی، باید به دنبال راهکارهای مناسبی در راستای کاهش فقر در این مناطق بود. تجربه تاریخی فرآیند توسعه در کشورهای توسعه یافته این امر را معلوم ساخته است که توسعه روستایی یک ضرورت بنیادی برای توسعه ملی است و باید در اولویت برنامه های توسعه ای قرار گیرد. در کشور ما نیز ضرورت پرداختن به امر روستا و توسعه آن، از سوی دولت و از چند دهه پیش آغاز شده است. از این رو، گردشگری به عنوان فرآورده جدید تغذیه ساز درآمد و راه علاج مشکلات آن دسته از جوامع روستایی است که با مشکلات اقتصادی مواجه هستند. گردشگری روستایی یکی از زمینه های نسبتاً مؤثر در توسعه روستایی است که می تواند فرصت ها و امکاناتی را به ویژه برای اشتغال و درآمد روستایی فراهم سازد و نقش مؤثری در احیا و نوسازی نواحی روستایی ایفا کند. نقش و اهمیت گردشگری در فرآیند توسعه روستایی در بسیاری از کشورها به اثبات رسیده است و هم اکنون گردشگری روستایی به عنوان صنعتی که بالقوه دارای پایداری است قلمداد می شود. بنابراین همسو بودن و در یک راستا قرار گرفتن گردشگری روستایی و توسعه روستایی، موجب شدند که در مقاله حاضر که به صورت مروری تهیه شده است، به بیان نقش و اهمیت گردشگری روستایی در کاهش فقر روستایی پرداخته شود و ارتباط گردشگری روستایی با توسعه پایدار روستایی مطرح شود و با در نظر گرفتن شرایط و امکانات بالقوه ایران به عنوان مقصدی برای گردشگری روستایی، راهکارهایی به منظور عملی کردن هرچه بهتر این امر ارائه شود.