گردشگری شهری یک فرصت بزرگ فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی برای کلان‌شهرها به وجود می‌آورد. همگام با توسعه گردشگری در نواحی شهری، برای برآوردن نیازهای گردشگران، باید تأسیسات و خدماتی ایجاد و ارائه گردد. در این زمینه نحوه استقرار و الگوهای فضایی عناصر گردشگری اهمیت بسیاری دارد، یکی از معضلات صنعت گردشگری در ایران توجه نکردن به این مسئله است. شهر زنجان نیز به عنوان یکی از مکان‌های گردشگری کشور از این امر مستثنی نیست. اهداف پژوهش حاضر تحلیل فضایی و شناسایی الگوهای فضایی عناصر گردشگری شهر زنجان و تعیین میزان تناسب فضایی عناصر گردشگری است. روش پژوهش توصیفی، تحلیلی بوده و جمع آوری داده‌ها به دو صورت کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است. مدل‌های نقطه مرکز متوسط و بیضی انحراف معیار جهت تحلیل فضایی عناصر گردشگری بکار گرفته شده است. جامعه آماری شامل جاذبه های گردشگری، تسهیلات حمل و نقل، مراکز اقامتی، شرکت‌های مسافربری، پارکینگ و پایانه‌ها می‌شود که در سطح شهر قرار گرفته‌اند. نتایج پژوهش حاکی است توزیع فضایی جاذبه های گردشگری، مراکز اقامتی و شرکت‌های مسافربری به صورت متمرکز در منطقه 1 می‌باشد و توزیع فضایی ایستگاه های اتوبوس به صورت متعادل‌تری در همه نقاط شهر است. همچنین پایانه‌ها نیز بیشتر در جنوب شهر پراکنده هستند از این رو برنامه ریزی باید با دقت بیشتری صورت گیرد.