امروزه صنعت جهانگردی نقش فعال و موثری در ساختار اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی کشورها بازی می کند. بدون شک ایران با توجه به پیشینه تاریخی و فرهنگی عظیم، جاذبه های باستانی، مناطق آب و هوایی چهارفصل، ترکیبی از ویژگی های جغرافیایی بی نظیر دشت، کوهستان، جنگل، بیابان و دریا، موقعیت سوق الجیشی و امکان دسترسی به دریا و خشکی، دارای پتانسیل کافی برای توسعه صنعت توریسم می باشد. لذا می توان با استفاده از روش توصیفی و پیمایشی، مدلی مناسب را با استفاده از دیدگاه ها و نظرات کارشناسان ارائه نمود تا امکان استفاده موثر از این فرصت ها پدید آید. در این تحقیق پس از توصیف شرایط صنعت توریسم در جهان، به بررسی وضعیت آن در ایران پرداخته می شود. مطالعه بر پایه پنج فرضیه بعنوان موانع اصلی توسعه توریسم در کشور آغاز گردیده است. در ادامه به بررسی مدلهای قابل استفاده پرداخته و مدل کراچ و ریچی ، به دلیل تاکید آن بر صنایع خدماتی و اقتصاد ملی گردشگری انتخاب گردیده است. سپس مولفه های پنجگانه مدل فوق با توجه به درجه اهمیت از نظر کارشناسان اولویت بندی می شود و 30 شاخص برای پاسخگویی به فرضیات تحقیق در قالب پرسشنامه طیف لیکرت قرار داده شده است. پس از تحلیل آماری پاسخ ها، چهار فرضیه تایید و فرض پنجم مورد پذیرش قرار نگرفته است، در فصل پایانی، به بررسی نتایج تحقیق پرداخته شده و پیشنهادات در چارچوب مدل بومی شده ارائه گردیده است.