يک پالايشگاه نفت مجموعه اي از عمليات مرتبط بر اساس دو روش کلي فيزيکي يا فرايندهاي جداسازي شيميايي يا فرايندهاي تبديل مي باشد که مي تواند براساس توليد، شامل پالايشگاه هاي ساده يا انرژي ساز، پالايشگاه هاي روغن ساز يا پالايشگاه هاي کامل و پالايشگاه هاي پتروشيميايي باشند. پالایشگاه نفت فوق سنگین همانند سایر محیط‌ های صنعتی به دلیل ماهیت و نوع فعالیت‌ها با مخاطرات مختلفی از نظر ایمنی ،سلامت، بهداشت و محیط زیست همراه می‌باشد، در نتیجه امکان آسیب به انسان، تجهیزات و محیط زیست در اینگونه صنایع وجود دارد.
این پژوهش به منظور ارزیابی ریسک زیست محیطی پالایشگاه نفت فوق سنگین خوزستان واقع درحد فاصل دو شهرستان آبادان و خرمشهر با استفاده از روش PHA در سال 1393 انجام شده است . بدین منظور در مرحله اول بعد از مطالعه کلیه فعالیت ها و فرآیند های پالایشگاه نفت فوق سنگین لیستی از فعالیت هایی که احتمال ایجاد ریسک در آنها وجود داشت تهیه شد. سپس عمده ترین فعالیت های شناسایی شده توسط کارشناسان ، از لحاظ ریسک های تولیدی بررسی و این ریسک ها وارد مرحله ارزیابی ریسک مقدماتی (PHA) شدند. به دلیل وسعت پروژه و محدودیت اطلاعات، بررسی کل واحدهای پالایشگاه میسر نبوده لذا پژوهش حاضر در این مقاله تنها در حیطه واحد تقطیر اتمسفری پالایشگاه به مطالعه پرداخته است.
نتایج تحقیق حاکی از اینست که از میان 15 ریسک شناسایی شده ، ریسک های با سطح پایین 80% و ریسک های باسطح متوسط 20% براورد گردید همچنین ریسک های بالا در این واحد به دلیل نمره دهی کارشناسان وجود نداشت و در نتیجه عمده پیامدهای زیست محیطی در این واحد، آلودگی خاک بر اثر نشت مواد نفتی تعیین گردید.