این تحقیق به منظور شناسایی، رتبه بندی و ارزیابی ریسک های آلاینده ی هوا دریکی از واحدهای آماک مناطق نفت خیز اهواز در سال 1392 به انجام رسید.به این منظور ابتدا ریسک های هوا بر اساس مطالعات پیشین، بازدید میدانی و مصاحبه با افراد بومی شناسایی گردیدند.به منظور تعیین شدت، احتمال و گستره آلودگی هر ریسک از روش تجزیه و تحلیل حالات شکست استفاده شد بر اساس این روش 23% ریسک ها در سطح خیلی بالا، 15% در سطح بالا، 31% در سطح نسبتاً بالا، 8% در سطح متوسط، 23% در سطح کم بدست آمد. که جهت وزن دهی ریسک ها از روش آنتروپی استفاده گردید.در نهایت الویت بندی مراحل واحد با استفاده از روش تصمیم گیری چندمعیاره TOPSIS صورت پذیرفت.بر اساس نتایج بدست آمده مرحله دریافت گاز از واحد بهره برداری و ارسال آن از یک مرحله به مرحله دیگر در واحد تقویت فشار به عنوان بیشترین ریسک و لاین های ورودی و خروجی واحد دارای کمترین ریسک شناسایی شد.در پایان جهت کنترل ریسک ها راهکارهای مدیریتی پیشنهاد گردید.