این تحقیق با هدف شناسایی و ارزیابی ریسک های زیست محیطی واحد بهره برداری نفت با استفاده از تلفیق روش های تحلیل شبکه ای فازی و تاپسیس انجام شده است. به این منظور پس ازتعیین محدوده مطالعاتی، شناسایی محیط زیست محدوده مورد مطالعه و شناخت فعالیت ها و فرایند واحد و مصاحبه با کارشناسان، عوامل مولد ریسک شناسایی شدند. پس از شناسایی، ریسک ها از طریق روش دلفی غربالگری شدند و ریسک های بارز باقی ماندند. در این تحقیق مدلی بر اساس روش تصمیم گیری چند معیاره ساخته شد که شامل ترکیب فرایند تحلیل شبکه ای فازی برای به دست آوردن وزن معیارها و تاپسیس جهت ارزیابی و اولویت بندی ریسک ها است. از 9 معیار تعداد وقوع، ضریب کشف، نحوه کنترل پس از وقوع، مقدار آلودگی، نحوه انتشار، تأثیر بر سازمان، تداوم اثر، سمی بودن، تأثیر بر طرف های ذینفع به عنوان معیار های ارزیابی استفاده شد. نتایج حاصل از اولویت بندی تاپسیس نشان داد که در واحد بهره برداری،انتشار آلاینده های گازی به محیط در اثر هدایت گاز به فلر در حالت غیر عادی عملیاتی، نشت مایعات پایه نفتی در اثر سوراخ شدن خطوط لوله بالاترین ریسک را دارا می باشد. نشت هوای صنعتی در اثر تعمیرات اساسی مخازن هوا و مخازن خشک کننده کمترین ریسک را دارا می باشد. همچنین سوراخ شدن خطوط لوله و سپس تعمیرات اساسی فراوان ترین عوامل مولد ریسک در واحد بهره برداری می باشد. و بیشترین ریسک محیط زیستی که توسط فعالیت های این واحد ایجاد می شود نیز نشت گاز به محیط و پسماند صنعتی است.