كشور ما از مناطق خشك كره زمين است و به جز حاشيه درياي خزر و دامنه كوههاي البرز و زاگرس، اغلب داراي آب و هواي خشك با نزولات آسماني اندك مي باشد. استفاده از آب باران براي تأمين آب آشاميدن انسانها و حيوانات و مصارف كشاورزي از قرنها پيش در مناطق خشك كشور رايج بوده است. به طور كلي مردم خاورميانه به علت نياز مبرم به آب همانطور كه در ساير رشته های آبياري از پيشروترين مردم جهان بوده اند، در استفاده از باران نيز از پيشگامان و مبتكرين محسوب مي شده اند. سيستم هاي سطوح آبگير باران يكي از روش هاي مطرح در بهره برداري از آبهاي به حساب نيامده، نظير آبياري سيلابي، آبياري با آب شور، استفاده مجدد از آب و سدهاي زيرزميني وتأمین آب شرب، مدتي است در كشور به فراموشي سپرده شده است. در اين تحقیق موضوع تأمين، انتقال و بهره برداري به طور يكجا مورد نظر قرار گرفته شده و با هدف تأمين آب شرب حیات وحش قابل استفاده شده است. با استفاده از اين روش مي توان آب مورد نياز مناطقي كه زمين كافي در اختيار دارند را تأمين كرد و يا منابع آبي موجود آن مناطق را بهبود بخشيد و در صورتي كه بصورت فني و اقتصادي به مورد اجرا گذاشته شود ممكن است كه بخشي از مشكلات ناشي از كم آبي در بخش كشاورزي و منابع طبيعي مناطق خشك و نيمه خشك كشور برطرف گردد. استحصال آب باران از طريق سامانه هاي سطوح آبگير به مفهوم استفاده از ريزشهاي جوي از طريق مديريت بارندگيها به ويژه باران و فراهم نمودن مهار روانابهاي سطحي در اولين مراحل تشكيل است. به نحوي كه با اين اقدام مي توان از يك سو با بهينه سازي استفاده از ريزشهاي جوي، آب مورد نياز را براي مصارف مختلف، بسته به كل مقدار ريزشهاي جوي استحصال و ذخيره سازي نمود. و از سوي ديگر درصورت ذخيره سازي آبهاي استحصال شده در مخازن ويا در پروفيل خاك از فرسايش خاك و تمركز روانابهاي سطحي و جاري شدن سيلابها و از كاهش كيفيت آب جلوگيري نمود. دراین پژوهش علاوه بررویکرد جلوگیری ازفرسایش خاک سعی شده است نمونه ای از راههای جمع آوری آب باران درمنطقه حفاظت شده بیجار را با استفاده سامانه های سطوح آبگیر باران با هدف تأمین آب شرب حیات وحش منطقه معرفی گردد.