در دنیای امروز که پیشرفت تکنولوژی بارزترین ویژگی آن است، مسایلی نظیر بحران های اقتصادی و بحران های زیست محیطی، نیاز انسان به یک منبع تمام نشدنی انرژی و مصالح دوستدار محیط زیست را مطرح می کند. امروزه با استفاده از مصالح سبز، حداقل آسیب به محیط زیست وارد می شود. در معماری معاصر ایران به بهینه سازی مصرف انرژی، هماهنگی با اقلیم و تولید حداقل آلودگی و ضایعات توجه چندانی نمی شود. همچنین تولید روز افزون نخاله های ساختمانی، مواد زاید آلی، زباله های شهری، ضایعات صنایع غذایی و کشاورزی باعث آلودگی وسیع چرخه های اکوسیستم در آب، خاک و هوا می شود. مقدار زیادی از انرژی فسیلی اتلاف شده، ناشی از طرح ها و مصالح غیر استاندارد ساختمان ها است که به دلیل ناهمگونی با شرایط اقلیمی خود، ساخته شده و باعث برهم زدن نظم طبیعی اکوسیستم ها و از بین بردن محیط زیست شده است. این مسایل ما را به سمت تولید و استفاده از محصولاتی که به محیط زیست آسیب کمتر می زنند، رهنمون می سازد. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی، به معرفی مصالح دوستدار محیط زیست و دست یابی به پایداری با بهره گیری از تکنولوژی های جدید مانند کوبیاکس در مراکز فرهنگی همچون مولتی مدیا می پردازیم.