آب تولیدی که به همراه نفت و گاز تولید می¬شود یکی از مهم‌ترین پساب‌های صنایع نفت و گاز می باشد. در حدود 95%آب تولیدي را می¬توان پس از عملیات پیش تصفیه به منظور ازدیاد برداشت نفت دوباره به چاه تزریق کرد، اما بخش باقی مانده هنوز حجم قابل توجهی دارد. از طرف دیگر تزریق آب در میادین گازي به کار برده نمی¬شود. به علت افزایش حجم این پساب در دهه جاري در سرتاسر دنیا و بویژه ایران، اثر تخلیه آب تولیدي بر محیط زیست به یکی از مسائل مهم زیست محیطی تبدیل شده و در صورتیکه تصفیه مناسب روی آن صورت نگیرد می‌تواند محیط زیست را به صورت جدی تهدید کند. تخلیه آب تولیدی به محیط زیست باعث آلودگی آب¬های سطحی و زیر¬زمینی و خاک می¬شود. غلظت نمک در آب تولیدی میادین نفتی از چند میلی¬گرم بر لیتر تا 300000 میلی¬گرم بر لیتر می¬باشد. فرآیندهای نمکزدایی از نظر میزان غلظت نمک محدودیت دارند و ماکزیمم تا 80000 میلی¬¬گرم بر لیتر قادر به حذف نمک هستند. در این مطالعه با استفاده از روش سالوی اصلاح شده که بر اساس واکنش بین آب تولیدی با نمک بالا در حضور آمونیاک و دی اکسید کربن است نمک موجود در آب تولیدی به میزان 61% کاهش یافت. اثر زمان، دما و میزان آمونیاک مصرفی بررسی شد. نتایج آزمایشگاهی بدست آمده نشان داد که زمان بهینه انجام واکنش80 دقیقه بود. واکنش در دو دمای 24 و 17 درجه سانتیگراد بررسی شد. ماکزیمم حذف نمک در دمای 17 درجه سانتیگراد و در زمان کمتری بدست آمد. و میزان بهینه مصرف آمونیاک 50% حجمی بود.