فرسایش بادی و هجوم ماسه¬های روان از مهمترین شناسه¬های بیابان¬زایی است که منجر به برهنگی خاک، زوال تنوع زیستی نابودی سازه¬های زیربنایی و مراکز جمعیتی می¬شود. در اين مقاله سعي شده است با معرفي مالچ نفتی و کاربرد آن در مهار ریزگردها به برخي از اثرات مخرب زیست محیطی و نتايج نامطلوب استفاده از آن در مهار وکنترل ریزگردها در مناطق خشک و بیابانی اشاره شود. در این تحقیق، میزان مالچ های به کار رفته در دشت سیستان در چند سال اخیر به عنوان مطالعه موردی بررسی شد. روش گردآوری مطالب در این تحقیق به صورت کتابخانه¬ای و منابع الکترونیک بوده که به تجزیه و تحلیل اطلاعات موجود پرداخته شده است. از جمله مضرات استفاده از مالچ¬های نفتی می¬توان به افزایش دما به دلیل ضریب جذب حرارت بالا، نفوذ به خاک و منابع زیر زمینی آب و آلوده کردن آنها و مسدود کردن راه تنفس برگ ها اشاره نمود. از جمله روش¬های جایگزین می¬توان به نهالکاری، استفاده شن و ریگ و باد شکن¬ها و فناوری¬های نوین از قبیل کاربرد نانو رس¬های مونتموريلونيت، پلیمرهای پلی لاتیس، مالچ¬های ارگانیک در مناطق خشک به منظور کاهش مصرف و هدر رفت آب از طریق تبخیر و نفوذ در عمق، افزایش راندمان و سرعت جوانه زنی بذر ، افزایش بهره¬وری و عملکرد محصول ایجاد و افزایش تراکم خاک ، اشاره کرد.