زمینه وهدف:آنتی بیوتیکها از جمله موثرترین داروهایی هستند که برای درمان انسان به کار میرود.این مواد چون میتوانندبا جمعیت میکروبی رقابت کنند به عنوان آلاینده های مهم زیستی در محیطهای طبیعی از جمله آب محسوب میشوند.پسمانده های حاصل از محیطهای انسانی و مزارع شاید حاوی آنتی بیوتیکها و ژن های مقاوم به آن باشندکه میتوانند محیطهای طبیعی را الوده کنند.تصفیه خانه های فاضلاب شهری از جمله منابع اصلی انتشار آنتی بیوتیکها در محیط هستند.
روش بررسی:این مطالعه بر روی نمونه های پساب تصفیه خانه شهری قم انجام شد.بعد از نمونه گیری و انتقال نمونه ها به آزمایشگاه وجداسازی باکتری های مورد نظرتوسط روش MPN ،انجام تستهای تکمیلی بیوشیمیایی،الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتریهای مورد نظر تعیین شد.مقاومت انها نسبت به آنتی بیوتیکهای پنی سیلین،سفوتاکسیم،سفتازیدیم،ایمی پنم،جنتامایسین،تتراسایکلین،سیپروفلوکساسین،تری متو پریم_سولفومتوکسازول،آمیکاسین،دوکسی سیلین،نالیداکسیک اسید ،آمپی سیلین،آموکسی سیلین،تعیین گردید
یافته ها:دراین بررسی،باکتریهای مورد نظر که جز خانواده انتروباکتریاسه ،گروه کلی فرمها بودند،جداسازی شدند.وبا تستهای تکمیلی بیوشیمیایی ومرفولوژیکی مشخص شدند.الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها مشخص شد ونتایج نشان دادند که بیش از 50 درصد این باکتری های جدا شده ،به آنتی بیوتیکهای مورد نظر مقاوم بودند.
نتیجه گیری:افزایش مصرف بی رویه و خودسرانه آنتی بیوتیک در جامعه وافزایش حضور بقایای آنتی بیوتیک در اکوسیستم های آبی و فاضلاب شهری ،منجر به افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی میکروارگانیسم ها در محیط میشوند.که این مساله به نوبه خود خطرجدی بر سلامت انسان و محیط زیست خواهد بود.