هدف اكثر برنامه¬ريزان در كشور¬هاي گوناگون نيل به توسعه و هدف نهايي از توسعه نيز، نيل به توسعه پايدار است. هر منطقه با توجه به پتانسیل ها و امکانات موجود خود می تواند از طریق مختلف در محور توسعه قرار گیرد و با توسعه در یک بخش، زمینه توسعه در سایر بخشها را فراهم سازد. هدف اصلی از این پژوهش بررسی مقایسه¬ای سطوح توسعه¬یافتگی شاخص¬های بهداشتی و درمانی طی سالهای 1385 و 1390 می باشد. روش پژوهش« توصیفی- تحلیلی» است، برای گردآوری اطلاعات ازروشهای کتابخانه¬ای و میدانی استفاده شده است. در اين تحقيق با بهره‌گيري از روش امتیاز استاندارد شده و با استفاده 16 شاخص از سالنامه¬های آماری سال1385 و 1390 انتخاب و پس از انجام محاسبات مربوطه رتبه¬بندی هریک از شهرستان با توجه به میزان امتیاز کسب شده آنها تعیین گردید. نتایج حاصله نشان داد که: در سال 1385شهرستان بجنورد توسعه یافته ترین و شهرستان مانه و سملقان به عنوان محروم ترین شهرستان شناخته شد. در سال 1390 نیز همانند 1385 شهرستان بجنورد برخوردار ترین ناحیه با کسب امتیاز(0.5398) و شهرستان مانه و سملقان با کسب امتیاز( 0.7546- )محروم ترین ناحیه استان را تشکیل می داده اند. مي¬توان با ارايه¬ي مكانيسم فرصت برابر براي تمامي نواحي استان و توسعه¬¬ي نواحي، مطابق با توانمندي¬ها و نيازهاي جمعيتي و توجه به ظرفيت¬ها و پرورش پتانسيل¬هاي طبيعي و انساني، به تعادل¬هاي ناحيه¬اي در پهنه¬ي استان دست يافت.