ریزجلبک ها یکی از منابع امیدوار کننده برای تولید بیودیزل از لیپید هستند. بهره وری بالای لیپید یکی از مهم‌ترین خصوصیات یک گونه برای تولید بیودیزل است. در این پژوهش ریزجلبک دونالیلا سالینا (ایزولهM1) بومی ایران مورد استفاده قرار گرفت. آزمایش‌ها بر اساس روش بلایت و دایر و جهت دست یابی به بالاترین بازده استخراج لیپید از ریزجلبک تر طراحی گردید. حلال‌های غیر قطبی بکار رفته در این تحقیق کلروفرم و هگزان و حلال‌های قطبی، متانول و استون است. در این آزمایشات نسبت حلال¬ غیر قطبی به محلول آبی در سیستم کلروفرم+ متانول در سطوح 3/0، 4/0، 5/0، 6/0، 7/0 و درصد آب موجود در محلول آبی نیز در سطوح %20، 30، 40، 50، 60، 70 در نظر گرفته شد. آزمایشات برای سیستم هگزان+استون با نسبت هگزان به محلول استون و آب در 5 سطح (2/0، 4/0، 6/0، 8/0، 1) و درصد آب موجود در محلول استون و آب در 6 سطح (15%، 20، 25، 30، 35، 40) تکرار گردید. میزان استخراج بدست آمده برای سیستم کلروفرم+ متانول با وجود استفاده از جلبک تر (23/34-79/32%)، بیشتر از مقادیر گزارش شده در مقالات برای جلبک خشک است. اما مقادیر بدست آمده از سیستم هگزان+ استون (42/25-54/22%) برای جلبک تر اگرچه کمتر از سیستم کلروفرم+ متانول است اما بسیار مشابه نتایج ارائه شده در مقالات می‌باشد. بنابراین با توجه به اینکه حلال هگزان در مقایسه با حلال کلروفرم سازگاری بیشتری با محیط زیست دارد، می‌تواند گزینه مناسبی برای استخراج لیپید جهت تولید بیودیزل از ریزجلبک دونالیلا در مقیاس صنعتی باشد.