امروزه تکنولوژی‌های تبدیل شکر و نشاسته به سوخت¬های زیست¬توده¬ی مایع از لحاظ فن‌آوری و قوائد تجاری به حد کمال رسیده است. بخش عمده¬ای از اتانول زيستي تولید شده، از نیشکر و ذرت به دست مي‌آيد. کشورهای درحال توسعه ميزان استفاده از این محصولات را در جهت نیل به خودکفایی در تولید نشاسته و شکر و در نتیجه استقلال در تولید اتانول زیستی افزایش می-دهند اما مانع عمده‌ی استفاده از محصولات نیشکر و ذرت این است که آنها محصولات غذایی بوده و استفاده از آنها براي تهيه‌ي سوخت می‌تواند اثرات زیان‌باری بر ميزان دسترسی به غذا و قیمت‌ها در نواحی روستایی به همراه داشته باشد. مانع دیگر این است که توليد این محصولات به نهاده‌هاي زيادي شامل زمين، آب، کود و آفت‌کش‌ها نياز دارد که گسترش آن در اراضی روستایی مسائل زیست محیطی گوناگوني را برای این مناطق به همراه خواهد داشت. بنابراین بررسی و اطلاع دقیق از اثرات اجتماعی، اقتصادی و زیست¬محیطی توسعه¬ی تولید اتانول زیستی بویژه در نواحی روستایی از حساسیت ویژه¬ای برخوردار است.