نياز روزافزون جهان به انرژي، محدود بودن و كاهش سريع سوختهاي فسيلي از يك سو، و مشكلات زيست محيطي ناشي از احتراق اين سوختها از سوي ديگر، موجب شده طراحي وسايل احتراقي تميز و با راندمان بالا و همچنين اعمال تمهيداتي براي كنترل و كاهش آلايندههاي ناشي از احتراق آنها، مورد توجه بسياري از پژوهشگران و طراحان سيستمهاي احتراق قرار گيرد. اعمال فرآيندهاي حين احتراقي مانند رقيق سازي از راهكارهاي مهم در كاهش دماي محفظة احتراق و در نتيجه كاهش آلايندة NOx به حساب ميآيد. اين روش، بر پاية گسترش حدود اشتعالپذيري به سمت شرايط كم سوخت استوار است كه كاهش قابل توجه اكسيدهاي نيتروژن را به همراه دارد. رقيق كننده هاي ديگر مورد استفاده شامل Ar ،CO ، H2 وHe و حتي NO هستند كه هريك به نحوي منجر به كاهش انتشار آلايندة NOx ميشوند. در این مقاله مواردی همچون آلايندة NOx و مكانيزمهاي تشكيل آن، روشهاي كنترل و كاهش تشكيل NOx، دستگاه آزمايشگاهي، اثر رقیق سازی سوخت با استفاده از گاز آرگون و گاز CO2، بررسی تاثیر رقیق سازی سوخت بر میزان انتشار NOx در سوخت های گاز سنتز و نتايج آزمايشگاهي آن بررسی می شود. نتایج حاکی از آن است که استفاده از رقیق کننده ها با داشتن ظرفيت حرارتي بالا، سبب افزايش ظرفيت حرارتي مخلوط و جذب حرارت ناشي از احتراق و در نتيجه، كاهش دماي شعله و NOx توليدي ميشود.