پیل¬های سوختی نوعی مبدل انرژی می¬باشند که پتانسیل شیمیایی هیدروژن را مستقیماً به انرژی الکتریکی تبدیل می¬نمایند و محصول جانبی آن، آب و حرارت می¬باشد. پیل¬های سوختی دامنه کاربرد وسیعی از موارد مصرف را از سفینه¬های فضایی تا تأمین انرژی وسایل کوچک الکترونیکی شامل می¬شوند. امروزه تلاش¬ها جهت حضور پیل¬های سوختی در صنایع نیروگاهی، حمل ونقل وکاربردهای قابل حمل به مرحله تجاری شدن نزدیک شده است. در این میان یکی از مسائل عمده تأمین هیدروژن لازم به عنوان سوخت پیل سوختی می‌باشد. تاکنون روش‌های مختلفی برای ذخیره‌سازی هیدروژن مطرح و استفاده گردیده که تمامی‌ این روش‌ها با مشكلات و محدودیت‌های قابل ملاحظه‌اي روبرو هستند. اگر معیارهایی از جمله: امنيت، دوام و هزينه‌ی سيستم پيل سوختي را بعنوان معيار سنجش برتري روش‌هاي موجود در نظر بگیریم، آنگاه روش ذخيره‌سازي در بستر هيدريد فلزي، گزینه‌ای مناسب به نظر خواهد ‌رسید. با همه‌ی مزیت‌هایی که این روش دارا می‌باشد، اما در زمینه‌ی طراحی این نوع مخازن چالش‌هایی پیش روی مهندسان وجود دارد. در مقاله‌ی حاضر مروری داریم بر تحقیقات صورت‌پذیرفته در خصوص مطالعه‌ی این چالش‌ها.