آب و هوا و نوع اقلیم ، از پدیده‌هایی است که انسان همواره در طول هزاران سال، با بهره‌گیری از تجارب خود، به نوعی با آن مقابله کرده است. شهرها، روستاها و مناطقی که در حاشیه‌ی کویر و نواحی گرم و خشک ایران قرار دارند به علت شرایط اقلیمی حاکم، ویژگی و ساختار معماری خاصی رو به خود گرفتهاند. به عبارت دیگر اقلیم به خودی خود بر بسیاری از ارکان زیستی انسان؛ همچون شکل سرپناه و ترکیب مجتمع زیستی، نوع خوراک و پوشش و ... تاثیرات عمده دارد. در حیطه بنا و شهر تاثیر اقلیم آن چنان عمده است که می‌باید اصول و مبانی آن، از مقیاس کلان تا خرد، در حافظه دائمی معماران و طراحان محیط مصنوع قرار گیرد. از سوی دیگر حقیقت فانی بودن منابع انرژی فسیلی و نتایج تخریب محیط طبیعی در اثر مصرف آنها تاثیر عمده‌ای بر روند زندگی انسان گذاشته است. به زودی این منابع تهی می‌شوند و هرچه سریع‌تر می‌باید در جستجوی منابع جایگزین شویم. با توجه به یافته‌های معماری گذشته در استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر و فناوری نوین، آنچه که به عنوان فرآیندی فانی و اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد را می‌توان ترمیم و پایدار نمود. طراحی و منطق رفتار حرارتی عواملی چون بادگیر می‌تواند، مفاهیم پایداری را در بناها ایجاد و آسایش انسان را تسریع نمایند. پژوهش حاضر سعی دارد با معرفی و تجزیه و تحلیل کارایی بادگیر به عنوان راهکاری کارا در معماری سنتی به منظور تامین آسایش حرارتی در بناها به معرفی چند نمونه از بناهای معاصر تاثیر پذیرفته از این عنصر ارزشمند معماری سنتی بپردازد ، امید آنکه با گسترش ادبیات مکتوب در زمینه شناخت بادگیر ایرانی گامی برداشته باشد.