رشد بالای مصرف انرژی در داخل کشور در کنار بالا بودن شدت انرژی و پایین بودن بهره¬وری سبب شده است گمانه¬زنی¬هایی در مورد تبدیل ایران از یک صادر کننده نفت و مشتقات آن به مصرف¬کننده صرف در آینده¬ای نزدیک صورت بگیرد، در نتیجه لزوم یک برنامه ریزی کلی برای آینده انرژی از اهمیت ویژه ای برخوردار می شود. پیش بینی میزان رشد مصرف انرژی مهم‌ترین بخش از برنامه ریزی انرژی محسوب می شود. تحقیق حاضر با توجه به روش‌های موجود در برنامه ریزی انرژی، روش برنامه‌ریزی بلندمدت انرژی با توجه به محدودیت های زیست محیطی(EFOM-ENV) را مورد نظر قرار داده است. در این تحقیق ابتدا سبد انرژی با توجه به محدودیت های موجود محاسبه شده است. سپس با توجه به پیش بینی های موجود سه سناریو برای روند مصرف انرژی مشخص شده است. در نوشتن سناریوها از اطلاعات جهانی و داخلی در مورد آینده اقتصاد ایران بهره گرفته شده است. سپس میزان تولید مورد نیاز انرژی در هر بخش به تفکیک نفت، گاز و انرژی های نو بدست آمده است. طبق سناریوهای مشخص شده برای تامین عرضه انرژی در افق برنامه‌ریزی باید در هر سه نوع انرژی سرمایه‌گذاری صورت گیرد. طبق نتایج، سرمایه‌گذاری در انرژی گاز در هر سه سناریو از اولویت برخوردار است و طبق سناریوی خوش‌بینانه سرمایه‌گذاری در انرژی‌های نو از توجیه اقتصادی برخوردار است.