ﻣﺨﺎﻃﺮات ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻋﻮاﻣﻞ مخرب ﺳﻜﻮﻧﺘﮕﺎهﻫﺎي اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺷـﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷـﺪه اﻧـﺪ. ‬‫ﺑﺮرﺳﻲ آﺛﺎر ﺳﻮاﻧﺢ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﺮ ﺳﻜﻮﻧﺘﮕﺎهﻫﺎي اﻧﺴﺎﻧﻲ، ﺑه ویژه ﺷﻬﺮﻫﺎ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻬﻢ ﻣﻮرد‬‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰان ﺷﻬﺮي اﺳﺖ. ﻛﺸﻮر اﻳﺮان ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ ﺧﻮد (ﻗﺮارﮔﻴﺮي ‬‫ﺑﺮ روي ﻛﻤﺮﺑﻨﺪ زﻟﺰﻟﻪ ﺟﻬﺎن ) ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻜﺮر ﺑﺎ وﻗﻮع ﺳﻮاﻧﺢ ﻃﺒﻴﻌﻲ، ﺑﺨﺼﻮص زﻟﺰﻟﻪ ﻣﻮاﺟـﻪ‬‫ﺑﻮده اﺳﺖ؛ زﻟﺰﻟﻪﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت آﻧﻬﺎ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﻳﻚ ﺑﺎر وﻳﺮاﻧﻲﻫـﺎي اﻧﺴـﺎﻧﻲ، ‬‫ﻣﺎﻟﻲ و ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺑﻪ ﺑﺎر آورده اﺳﺖ. در اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺳﻌﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ آﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮي ﻧﺎﺷـﻲ از‬‫ وﻗﻮع زﻟﺰﻟﻪ در ﺑﺎﻓﺖ ﺷﻬﺮي، فرسوده( شامل بافت های فرهنگی ـ تاریخی و فرسوده)کلانشهر شیراز ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﻮد. روش ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ‬‫ﻣﺪل ﺳﺎده ﺷﺪه ‪ AHP‬ اﺳﺖ. ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻣﺬﻛﻮر ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻓﺖ ﺷﻬﺮي کلانشهر شیراز ﺑﺪﻟﻴﻞ ﺑﺎﻻ ﺑﻮدن ﻧﺴﺒﺖ واﺣﺪﻫﺎي ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ ﻛﻢ دوام ﺑﻪ ﻛـﻞ واﺣـﺪﻫﺎي‬‫ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ، ﻧﺴﺒﺖ واﺣﺪﻫﺎي ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ ﺑﺎﻻي30 ﺳﺎل ﺑﻪ ﻛـﻞ واﺣـﺪﻫﺎي ﻣﺴـﻜﻮﻧﻲ، ﻧﺴـﺒﺖ ‬‫ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻗﻄﻌﺎت ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ زﻳﺮ100 ﻣﺘﺮمربع ﺑﻪ ﻛﻞ ﻗﻄﻌﺎت ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ، ﻃﻮل ﻣﻌﺎﺑﺮ ﻛﻤﺘﺮ از 4 ﻣﺘﺮ‬‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﻣﺤﻠﻪ، ﺗﺮاﻛﻢ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ و ﺗﺮاﻛﻢ واﺣﺪ ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ ﺑﺎﻻ، آﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ و اﻳـﻦ‬‫آﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮي درمنطقه مورد مطالعه ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﺪ ﺧﻮد ﻣﻲ رﺳﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻣﻴﺰان‫آﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮي ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴـﺐ ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ ﻣﺤـﻼت مسجد نو، مسجد جمعه، بازارچه فیل و گود عربان‫اﺳﺖ.