مسکن در برنامه توسعه یکی از بخش های اساسی قلمداد میشود. در ایران نیز در طی برنامه های توسعه به منظور دستیابی به توسعه پایدار راهبردها و اهداف ضروری بنابر نیازهای جامعه مطرح شده است اما عملکرد آن درطی برنامه های اول و دوم توسعه بعد از انقلاب بیش از هفتاد درصد نبوده است. در این تحقیق با بررسی اجمالی پنج برنامه توسعه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی در بخش مسکن بر هدف توسعه پایدار شهری از دیدگاه اقتصادی تاکید میشود. هدف دیگر پژوهش حاضر بررسی جایگاه بخش خصوصی در تولید و سرمایه گذاری در مسکن به عنوان یکی از اهداف برنامه های توسعه می باشد. نتایج تحقیق نشان میدهد که همواره بیش از 95 درصد سرمایه گذاری مسکن در دست بخش خصوصی است که در سالهای اخیر این سرمایه گذاری افزایش یافته است.