طراحي شهري بايد مبتني برخلق موقعيت وتجربه شهري خوب براي مردم شد. طراحي شهري راهي است براي انساني كردن دنيايي كه در آن زندگي مي كنيم . در دوران معاصر وبا رشد صنعت به علت رشد اقتصادي بيشتر در شهرها مهاجرت از روستا به شهر در اقصي نقاط دنيا يك امر معمول محسوب مي گردد. در كشورهاي پيشرفته از اين مرحله گذر كرده و وارد مرحله ثبات گرديده اند. اما در بسياري از كشورهاي در حال توسعه يا عقب افتاده هنوز پديده مهاجرت از روستا به شهر ادامه دارد.براي ميليون¬ها انسان فقير در کشورهاي درحال توسعه، مناطق شهري محيط مناسبي براي ترقي وضع زندگي آنها بوده است و همچنين در شهرها براي افراد کارهاي بهتر و درنتيجه درآمدهاي بهتري بوده است. وجود چنين موفقيت¬هايي در شهرهاي بزرگ از يک طرف و امکانات محدود و وضع زندگي دشوار در روستاها باعث شده ا ست که هميشه جريان مهاجرت از شهرهاي کوچکتر و روستاها به طرف شهرهاي بزرگ وجود داشته باشد. اين روند به خصوص در سه دهه اخير افزايش يافته است. يکي از اولين معضلاتي که براي اين طبقه بوجود مي¬آيد تهيه مسکن مناسب است و به دليل سطح درآمد پايين و نداشتن تخصص و کار چاره-اي جز حاشيه نشيني ندارند. این مقاله به تحلیلی از نقش این مناطق در امنیت شهری وپیامدها وتاثیرات مستقیم وغیر مستقیم این اجتماعات شهری که معمولاً به دور از چشم تحلیل گران وشهرسازان قرار می گیرند می پردازد. باید توجه داشت که امنیت یا ناامنی یک اجتماع بشری مدیون در نظر گرفتن همه جوانب وساختارهای مختلف اجتماعی است.بحث حاشیه نشینی بخصوص در جامعه شهری روبه رشد ایران امروز وبطور خاص در کلانشهرها ی بزرگ مثل تهران به یک معضل بزرگ شهری تبدیل گشته که گاهی مواقع دامنه تاثیرات آن می تواند به کل اجتماع وکشور باز گردد.