امروزه در نظریه هاي شهرسازي در سرتاسر جهان مشارکت شهروندان جایگاه مهمی به خصوص در فرآیند بهسازي ونوسازي بافت هاي فرسوده شهري یافته است. لیکن تا به امروز وبا وجود کمک ها وپاداش های درنظر گرفته شده بعنوان مشوّق های طرح های نوسازی، شاهد مشارکت شهروندان در این دسته از طرح ها درحد مطلوب نبوده ایم. باتوجه به ضرورت موضوع، نظریه نوسازی نهنگی! در پی آن است تا به اهمیت مدیریت پاداش، بعنوان یکی ازعوامل انگیزشی در فرآیند مشارکتی شهروندان در طرح های شهری بپردازد ودر این مسیر با تبیین نظریه مدیریت پاداش و نگاهی نوین، که بلانکارد به این مهم در کتاب نهنگ ها نموده است، به نقش مدیریت صحیح پاداش در نوسازی بافت های فرسوده و ضرورت آموزش گام به گام مشارکت به شهروندان، پرداخته شده است.نتایج حاصل از این پژوهش بر این نکته تأکید دارد که مدیریت پاداش در عملکرد مشارکتی ساکنان بافت های فرسوده بسیار مؤثر بوده و در حقیقت پـاداش، پایه رفتارهای انگیزشی ساکنان است. مدیریتِ پاداشِ اثربخش درنهایت باعث بالابردن سطوح انگیزشی می شود؛ در حالی که مدیریتِ پاداشِ ناکارآمد موجبات بی انگیزگی را در بین ساکنان بافت های فرسوده فراهم می آورد. این شمشیر دولبه باید به شیوه ای علمی و نظام مند مدیریت گردد.