حوزه¬های عمومی مرتبط با دانش علوم رفتاری در مقوله¬های مرتبط با معماری فضاهای کودکان، علاقمندند تا اساس مطالعات خود را بر مبنای نظریه های رشد و یادگیری کودکان بنا نهند. از این حیث مطالعات بسیاری در رابطه با آموزش و به تبع آن محیط¬های آموزشی که بیشترین اثر و نقش را بر کودکان و تمدن¬سازی جوامع را به عهده دارند،انجام شده¬است .در سال های اخیر ، نیاز¬های خاص اجتماعی و ارتباط میان مدرسه و محیط اجتماعی از مسائل مورد توجه بوده است.به وجود آوردن ارتباط بین مدرسه و جامعه چندان ساده نیست،اما نیاز به ساختن مدرسه و طراحی آن به گونه¬ای که به بچه¬ها کمک نماید تا به صورت یک شهروند مؤثر و فعال در جامعه نقش ایفا نمایند و از سویی دیگر فرصت هایی را برای اجتماع اطراف خود،برای بودن در جریان مداوم آموزش و مشارکت اجتماعی فراهم آورند،یک نیاز ضروری به نظر میرسد.در این مقاله برای رسیدن به اهداف فوق از ،ایده"مدرسه اجتماعی" به عنوان الگویی که به دنبال تحقق ارتباط فعال و موثر فضاهای مدارس با اجتماع اطراف خود و همسایگی¬های موجود و ارتقاء میزان دستاوردهای دانش¬آموزان و اجتماع به صورت توامان،در کنارحوزه روانشناسی¬محیطی می¬باشد،ارائه می¬گردیده و در این راستا برای تبیین دقیق این ایده، برخی مطالعات در زمینه فرآیند رشد کودکان وسیر طراحی محیط¬های یادگیری به سمت مدارس اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته ودر ادامه، ضمن بررسی برخی از شاخصه¬های کمی و کیفی، اصول طراحی بر مبنای رویکردهای آینده¬نگر، به ارائه راهکارهای¬کالبدی در طراحی فضاهای آموزشی،در جهت رشد قابل قبول رفتار یادگیری دانش آموزان و ایجاد نشاط و سرزندگی محیط آموزشی و افزایش تمایل حضور دانش¬آموزان در این محیط و پذیرش عملکرد¬های مختلف وزنده کردن فضاهای مدرسه برای ساعات بعد از تعطیلی مدارس ،جهت بالا رفتن میزان مشارکت افراد جامعه و دانش آموزان و تقویت هویت محله،پرداخته شده است. چه در طراحی مدارس و چه درتداوم زندگی مدارس ارایه گردیده است. نتايج اين تحقيق مي تواند بصورت الگوي نمونه ايده آل جهت طرح فضاهاي آموزشي پيشنهاد شود.