فضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند که مهم‌ترین اثر فضای سبز در شهرها، کارکردهای محیط‌زیستی، یا بازدهی اکولوژیکی آنهاست که شهرها را برای زیستن مساعد می‌سازد و با آثار مخرب گسترش صنعت و حمل ‌و نقل مقابله می‌کند. مهم‌ترین آثار فضای سبز در شهرها، تعدیل دما، افزایش رطوبت نسبی، لطافت هوا‌ و جذب گرد و غبار و تولید اکسیژن است. به همین دلیل فضای سبز هر شهر به مثابه ریه‌های تنفسی آن شهر به‌شمار می‌رود. با توجه به این اثرهای حیاتی، فضای سبز شهری باید از نظر کمّی و کیفی متناسب با حجم فیزیکی شهر و نیازهای جامعه تأمین شود، تا بتواند به‌عنوان فضای سبز فعال، بازدهی محیط‌ زیستی مستمری داشته باشد. بنابراین توجه به توسعه فضای سبز شهری به منظور پایدار ماندن باید با توجه به ویژگی‌های اقلیم‌ شناختی مورد توجه اساسی قرار گیرد. به همین منظور مطالعه حاضر سعی دارد چگونگی تاثیرات فضای سبز شهری را بر محیط زیست شهری مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و ابعاد مختلف این موضوع را به چالش بکشد.