در دهه هاي اخير چالش هاي مهمي فرا روي جوامع، در راستاي مديريت شهري و ارتباط آن با محيط زيست به ويژه محيط زيست شهري بوده كه به نظر مي رسد نقش دولت ها در اين ميان غير قابل انكار است.به نحوی که شهرسازي و ساخت فيزيكي شهرها و ناپايداري موجود در آن ها توجه محافل علمي و سياسي و طرفداران محيط زيست را به خود جلب كرده است. مطالعات و پيشينه اين ديدگاه ها از سال 1960 ايجاد شده و امروزه رابطه ميان پايداري محيط زيست و پايداري شهرها امري اجتناب ناپذير است. در اين پژوهش تلاش شده عناصر تأثيرگذار بر توسعه شهري با ديدي جامع تر محيط زيست را از طريق تجزيه و تحليل عوامل زيست محيطي و شاخص هاي شهرسازي را از بعد نظري از طريق مطالعات كتابخانه اي مورد بررسي قرار گيرد. آنچه به عنوان پرسش كليدي اين مقاله مد نظر است: چگونگي دستيابي به توسعه پايدار شهري و مديريت شهري به بهترين نحو مي باشد، از اين رو آنچه تحت عنوان فرضيه اصلي در اين مقاله مد نظر گرفته نقش عوامل و شاخص هاي زيست محيطي بر شهرسازي نوين است و سعي بر آن شده كه ديدگاه هاي نظري در راستاي ارتباط محيط زيست و شهرسازي و همچنين عوامل كليدي و لازم براي بالا بردن سطح پايداري شهري و شرايط لازم براي رفاه عمومي در جامعه مورد بررسي قرار گيرد كه در پايان بحث نقش عوامل زيست محيطي و به ويژه محيط زيست شهري به عنوان عوامل کلیدی در توسعه شهر ها از بعد نظری به اثبات رسید و از طرف ديگر نقش تاثیر گذار مديران شهرها در توسعه پایدار شهری بیان شده است.