در سالهاي اخير روند رو به رشد مصرف انرژي، پديده بحران انرژي را در جهان بوجود آورده است. مصرف روز افزون انرژي حاصل از سوختهاي فسيلي اگر چه رشد سريع اقتصادي جوامع مختلف را بهمراه داشته است اما بواسطه انتشار آلايندههاي‎ حاصل از احتراق سوختهاي فسيلي و افزايش دي اكسيد كربن در اتمسفر و پيامدهاي ناشي از آن، جهان را با تغييرات تهديد آميزي روبرو ساخته است؛ از ديگرسوي محدوديت منابع فسيلي، غيرقابل تجديدپذير بودن اين منابع و پيش بيني افزايش قيمتها موجب گرديده است تا سياست گذاران و برنامه‎ريزان بخش انرژي با انجام مطالعات ساختاري، تغيير حاملهاي انرژي و حركت بسوي سوختهاي پاك را در رئوس برنامه‎هاي كاري خود قرار دهند و يكي از اين گزينه‎ها، استفاده از انرژي حاصل از منابع زيست توده مي‎باشد. در حال حاضر بيوگاز بعنوان يكي از منابع عمده تأمين انرژي در دنيا مطرح است و اين گاز را هم بطور مستقيم در تأمين انرژي حرارتي و روشنايي و هم بعنوان يك گزينه مناسب براي استفاده در مولدهاي احتراق داخلي، ميكروتوربينها، پيلهاي سوختي و... جهت توليد برق مورد استفاده قرار مي‌دهند. در كشورمان ايران نيز تحقيقات گسترده‎اي در زمينه كاربرد بيوگاز در حال انجام است؛ لذا استفاده از بيوگاز چشم انداز بسيار روشني را در آينده براي بخش انرژي كشور ترسيم مي‎نمايد. در اين مقاله سعي شده است تا ضمن بررسي جايگاه اين منبع انرژي زيستي در تأمين انرژي مورد نياز، مزایای كاربرد آن مورد بررسي قرار گيرد.